Kendimdeyim
kendime kaldım yine...
Kendime uzaktım epey
kendimce.
Kendimden de öte
üç hece
bir bilmeceydim; dev-rim-ce...
Gündüzdüm
geceydim
kendimden uzakta
kendimdeyken cosmos...
Kim merakta
kim değil
o iklimde
hiç yoktun hesapta.
Ama kemirgen bir şeyler vardı
o etapta
yaşama olan tutkularımı
kunduzca kemiren
ve deviren...
Peşpeşe devrilen ağaçlar misali...
Şimdi kendime
yine bir başıma
her şeye mesafeli
kendime yakın,
içimde,
kafamın derinliklerinde
dönenip
kopmaya hazırlanan
bir kasırganın
habercisiyim...
...
Kayıt Tarihi : 6.4.2004 16:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Derin Deniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/04/06/kendime-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!