Kendime Şiiri - Derin Deniz

kendin için seviyorsun...
biliyorsun aslında tek kişilik bu dünya
söylediğim tüm yalanlar beni kandırdı oysa
küçük umutlar birikti
soldu
birleşmeden
şimdi soruyorsan yalnızlığı
bu kimin suçu?
eski masalar gibi eskimiş rüyalarım
benim sevdiğim eski bir festivalde şimdi
hiç görmemiş gibi aç
biraz utangaç ve naçar
eskiden kalma bir mezar oluyor gelecek
yenemedim yenilmiyor silemedim hatıraları silinmiyor
eskiye bir özlem hiç eskimeyen
şimdi rüyalarım kendime arkadaş
sönüp kayan bir yıldız

ah yıllarımız
eski bahçe oyunlarından kalma yaralarım
kanayan kollarımda
teri hâlâ üzerimde yırtık önlüğümün
eskimişiz günden güne
küçücük hikayelerle ulaşılamamakmış hayat
neydi oysa kandırılış gerçeği cümlelerin
yerinde durmayan bir hayat bırakırım geriye

yani bir hoşça kal kardeşim
yeniliyor bu hayat çaresizlik karşısında
yenilen hayat
kaybeden ben oluyorum mevsim sonlarında
şiirime isim oluyorsun
ben isimsiz kalıyorum
sen sessizlik olurken ben çığlık oluyorum...