Kendime Şiiri - Pakize Gülşah Tatlıdil

Bazen senden öncesini düşünüyorum da.Kimdim,ne idim,ne işe yarardım.Kendimi öyle sen yapmışım ki.Bana benden kalan ne bilmiyorum.

O ilk bakışmamızı hatırlıyor musun?
Kaçamak bir buluşmasıydı gözlerimizin.
Beni seviyordun biliyordum
Bakışların öyle duygulu ve anlamlıydı ki
Bir gün gidecektin belliydi.
Ama
Sana ne cevap verirdim,bilmiyorum.
Sonra nasıl oldu bilmem
Yanındaydı yüreğim yüreğinin.
Gözlerim hep seni arar olmuştu.
Kırılmıştı zincirlerim.

Ya ilk ellele tutuştuğumuz anı hatırlıyor musun?
Yeni doğmuş bir çocuk sevinci vardı yüreğim de
Ve ölümü bekleyen bir insan korkusu.
Eğer bu bir savaştıysa Cellat’la
Sana ait olup yaşamakta vardı,
Sensiz olup ölmekte...

Şimdi mutluyum ve her mutlulukta,korkum büyüyor içimde.Ya giderse ya giderse ve ben sebepsiz,ruhsuz ve şuursuz bir yaşamı,sessizce...