Kendimden Yoruldum Şiiri - Meryem Burma

Kendimden yoruldum
Artık yaşam zor geliyor
Yalnızlık ise acı veriyor
Pencere önüne oturup
Dışarıyı seyretmekten yoruldum
Camda yansıyan gölgeme bakıyorum
Oda benim gibi yalnız
Dışarıda kuşlar uçuyor
Cıvıl, cıvıl beraberce ötüşüyorlar
Ben içerde tek başıma
Yüreğimi derin bir hüzün sardı
Yoruldum
Her şey çift bense yalnız
Gece olur yıldızlara bakarım
O kadar uzaktalar ki
Ulaşmak mümkün değil
Mehtap güneş gibi ısıtmıyor yüreğimi
Titriyor ve ürperip üşüyorum
Ne zor şey yalnızlık
Yoruldum bu hayattan
Hayatın çilelerinden
Zaman oldu ağladım
Zaman oldu sevinçle güldüm
Yinede yoruldum
Bir sıcak el bile elimi tutmadı
Değmedi yüreğime bir yürek sıcaklığı
Korkuyorum kendimden
Yoruldum işte
Savaşmak yetmiyor yalnızlıkla
Tek başına niye ki mücadele
Sevgi yok, sevgili yok
Sadece hayallerde ve sanal âlemde yaşa aşkları
Hangisi sıcak bir el kadar yakın sana
Hayat bu işte
Beni de harcadı aşk uğruna
Yoruldum koşmaktan sevda uğruna
Bende bıraktım hayatın beşini
Yalnızlık yordu beni
Tükendim artık düşünmekten kendimi
Kayboldum çilelerin içinde
Yumdum gözyaşlarımla gözlerimi
Bıktım artık, yaşam zor geliyor
Yoruldum ben yalnızlıktan

Tarih:28.05.2010/Cuma