Kendimden Öğrendim Şiiri - Ahmet Konukoğlu

Rüzgara karşı direnmeyi
Kaderime, 'Ben böyleyim' demeyi
Dillere destan acılarımı
Bir gece yakarak, gülmeyi
Kendimden öğrendim.

Sonu ancak toprak olan hayatı
Bozuk bir keman eşliğinde dinlemeyi;
Başı ancak hayat olan ölümü
Cılız bir mum alevinde düşünmeyi;
Okyanusta bir damla olan o eşsiz sevgini
Başım yerde, ellerim açık senden dilenmeyi
Bir tek kendimden öğrendim.

Bir gece bastıran yağmurda
Sırılsıklam ıslanmayı;
Sonra ansızın doğan güneşin altında
Çaresizce kurumayı;
Ve benliğimi kavuran o amansız sıcakta
Bir örümcek ağı gibi çatlamayı;
Onca acıyan gözlerin yanında
Bir hiç uğruna dağılmayı
Kendimden öğrendim.

Beni göstermeyen aynalarda
Kendimi arayarak, ağlamayı;
Kendime karşı savaşmayı
Ve kendimi yenmeyi
Yine kendimden öğrendim.