Kendimden kendimeymiş yolculuğum

KENDİMDEN KENDİMEYMİŞ YOLCULUĞUM
Yıldızlar kayarken denize döküldüm
En son gemi de kaçtı
Kesildi yelkenimi şişiren rüzgâr
Urgan attığım dalları kırdı salincağım
Kovam susuz döndü kör kuyulardan
Boynuma bileylenen bıcağın suyu bendenmiş
Bendenmiş harmanımı savuran yel
Düşünce yüreğimi ovalayan el bendenmiş
Vardıkça gurbetleşen diyar benim
Bendenmiş cemresine kandığım bahar
Ateşine prevane olduğum gece
benim
Benimmiş uykuya yatirdıgım uykusuzluğum ...
Dağılan kendimi koyduğum döş cebim benim
Mushaf astığım boyun,
koynumda uyuyan har benimmiş
Ah başımı yakan dilim
Bir mermere düşen adımı okuyorum
Geç anladım...
kendimden kendimeymiş yolculuğum
HALİL BOZDOĞANOĞLU