Zahmetsiz verdiğini kovalarken yollarda,
Neden hep zor demeden tırmanırken yokuşta,
Bazen daralıp bazense yıldığımda,
Meğer yolcu acizmiş yol ise senden parça,
Yolculuğum kendimden kendimeymiş hayatta.
Ben yıkık bir duvarım şehrin tam ortasında,
Kapılar çarpılıyor teker teker alnıma,
Sokaklar avaresi çıkmış zahmetsiz tahta,
Meğer tahtlar faniymiş şehir mülkünden parça,
Yolculuğum kendimden kendimeymiş hayatta.
Soluk soluk hak dedim her celsede davada ,
Kolayı kollamadım hep oldum zordan yana,
Baktım yalan yol almış hakikat çok ırakta,
Meğer yalan batakmış dava hükmünden parça,
Yolculuğum kendimden kendimeymiş hayatta.
Seni arayıp durdum köşede bucaklarda,
Sesini duymak için yanımda uzaklarda,
Bir anlık görmek için bekledim her sokakta ,
Meğerse sen benmişsin, bense senden bir parça,
Yolculuğum kendimden kendimeymiş hayatta.
Kayıt Tarihi : 23.4.2023 04:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlham kaynağı: "...Bütün Bu Yolculuk; Kendimden, Kendime İmiş." . . . [ Muhyiddin-i Arabi Hz. k.s.a.]
Hayırlı taharriler.
TÜM YORUMLAR (1)