Kendimden Hallice Şiiri - Kerem Kırcı

kanattın kalbimi
ve bir kuş çırptı kanadını
refleks diyorlar sanırım
tilki kürklü adamlar
tabiatsever kadınları imitasyon
diyerek kandırmış gibi bir
hava var dışarıda

yalan diyorlar sanırım
unutamadıklarımıza ve hayallerimize
dertlilere ve sevenlere

kaldırılan kadehlere de en çok
çatlamak yakışırdı

duramadım kendimde otobüse bindim
midemi geçince bağırsaklarda indim
çakışık doğruların aynı olmadığını
kimse iddia edemez bana
/
çatlayan kadehlere de en çok
kırılmak yakışırdı

durumlar her anda
nazireler buna karşı
bir saygısızlık mı çözemediğim
belki de eleştiri iyidir bazen
bir çocuğa yaparsan başka
küstürmeyin çocukları da
salıncaklar buna karşı
bir küstahlık mı çözemediğim

kırılan kadehlere de en çok
kanlı dudaklar yakışırdı
/
alt üst ettin düşüncelerimi
böyle mi olmalıydı ki
zorundaydı belki de ama
her neyse ama düşüncelerim
karla karışık yağmurlu
pencerenin arkasındaki çocuklar
hüzün abidesinde oturuyor
çay söylemişler garson gazoz getirmiş
kürklü adamlar bile çözemez bu durumu

belki nazireler derman olurdu
ama ona da kızardım

kanlı dudaklara da en çok
ihtiraslı eller yakışırdı
/
odanda yalnızsan
dünyada da yalnızsın demektir
yalnızken yazılanlar
ruhen yazılmış demektir
dilerim Walizler arkadaşın
sırt çantan sağ kolun
şiirler de yoldaşın olsun

küstahlığını çözemediğim kürklü adamlar
arabalarını park edip sokak kenarına
tabiatsever kadınları kaçırdılar evlerine
dışarda karla karışık yağmur vardı
ben uzun uzun şiir yazıyordum pencereden
bakarken ve nazireler yazılıyordu birtakım
düşündüm, kırdım ve çatlattım
dudağıma değse kan içinde olurdu dudağım
en çok da ihtiraslı eller yakışırdı
bir kuş kanadını çırparken