Kendimden haberim yokmus Şiiri - Hasan H ...

Nankör'e iylik etmişim
Kendimden haberim yokmuş
Kardeş`şim diye sevmişim
Kendimden haberim yokmuş

Ev'im, kapı'larım açtım
Neşe, sevinç'lerle coştum
Şimdi hüsran'larla şaştım
Kendimden haberim yokmuş

Dost diyerek inanarak
Kendim gibidir sanarak
Sene'lerdir aldanarak
Kendimden haberim yokmuş

Sandımki insan, yiğit'tir
Doğru'ca duracak mert'tir
Geç anladım namer'tir
Kendimden haberim yokmuş

Kanmışım sahte sözü'ne
Fesat baktığı gözü'ne
Bakmamışım kalp öz'üne
Kendimden haberim yokmuş

İnsan'dır diye güven'dim
Dost'tur diyerek övün'düm
Başıma vurdum dövündüm
Kendimden haberim yokmuş

Maddi olanak`lar verdim
Önüne imkân'lar serdim
Sandımki murat'a erdim
Kendimden haberim yokmuş

Hazani böylece kandım
Yüreğim köz oldu yandım
İylik'ler yaparım sandım
Kendimden haberim yokmus.
(h.hazani)

Şiir'deki bazı söz'lerin anlam'ları:

HÜSRAN: Umulan, beklenilen bir şeyin elde edilememesinden duyulan acı, düş kırıklığı.
NAMERT: Mert olmayan, alçaklık eden, alçak, korkak, erdemsiz.
KALP ÖZÜ: insanların manevi düsüncelerini, karâkterlerini görmek.
DÖVÜNMEK: Aşırı üzüntü, pişmanlık, çaresizlik gibi duyguların etkisiyle kendi kendine vurmak, kendini yerden yere atmak, çırpınmak.
FESAT: Herhangi bir konuda iyimser olmayan, kötü yorumlayan içten pazarlıklı kimse.