Kendimden gidiyorum Şiiri - Kamile Kaynak

Birgün gelecek,
Bitmez dediğim dertler bu bedenimi terk edecek.
O gün geldiğinde bu evden,bu şehirden hatta kendimden çok yorgun ayrılacağım.
Giderken yanımda sadece kırgınlıklarım,
Hayallerim,umutlarım ve acılarım olacak.
Zaten başka birşey de vermedi bu hayat.
Ansızın veda etmeden gideceğim.
Hiç biriniz bu vedayı haketmiyorsunuz.
Siz size verilen hiç birşeyi haketmediniz.
Yokluğumu geride bıraktığım bir mektupla
Farkedeceksiniz.
Öyle uzun uzun anlatılacak birşey yok.
Sadece tek satır.
Ben hepinizden en çokta kendimden gidiyorum.
Ben en çok kendime kırgınım, kendime kızgın.
Beni böyle üzmelerine nasıl müsaade ettim.
Beni böyle kırıp,dökmelerine neden izin verdim.
Niye her zaman en çok seven ben oldum.
Niye niyee
Bu gözyaşlarım size değil, kendi acizliğime,yalnızlığıma.
Yaşarken kıymet bilmediniz, belki kaybedince değerimi farkedersiniz.
Kutlayın kendinizi istediğiniz oldu işte
Gidiyorum kendimden.
Olur da yokluğum sızlatırsa vicdanınızı
Son kez görmek için gelirseniz.
Sakın ha sakın! Dokunmayın.
Siz beni yaşarken öldürensiniz.
Siz beni benden ettiniz.
İşte gidiyorum.
Herşeyden,herkesten, en çokta kendimden gidiyorum.
İçiniz rahat etsin...Ben gidiyorum.