Kendimden Gidiyorum Şiiri - Sedat Erdoğdu

KENDİMDEN GİDİYORUM

İçimde bir sıkıntı, uykusuz bakışlarım
Günün ilk ışığını, sabırsız bekliyorum
Derdime kefil olur, gökteki tüm yıldızlar
Zoraki bu hayata, tebessüm ediyorum…

Kuş uçmaz kervan geçmez, bir garip diyardayım
Soğuk taş duvarlara, çentikler ekliyorum
Suçum ne sorma dostum, ben kader kurbanıyım
Her akşam bağrı yanık, türküler söylüyorum…

Demirden parmaklıklar, bir volta on üç adım
Sesim hiç duyulmuyor, yürekten ağlıyorum
İstemem bayramları, çilekeş mahpustayım
Unuttum mevsimleri, kendimden gidiyorum…

Sedat Erdoğdu