Kendimden Geriye Şiiri - Akif Turan

Bir tebessüm kaldı yüzümde solgun,
Aynaya baktım… tanımadım, yorgun.
Sesim boğulmuş gecenin içinde,
Kendime susmak… en eski borcum.

Gün doğsa neyleyim, karanlık içim,
Işık değmiyor hiç kırık düşünce.
Adım unutulmuş bir sokak gibi,
Geçip gidiyor herkes düşünce.

Geriye ne kaldı bunca susuştan?
Karanlığa karışan bir nefes kadar.
Yaşamak yalan, bense unutulan,
Kendimden geriye, bir hayal kadar.