Kendimden Geçtim… Şiiri - Belgin Turan

İçime güneş gibi doğan,

bin bir mana yüklü,

gözlerinden vazgeçtim…

Üşüyen ellerimi ısıtan,

tenimi yakarak dolaşan,

ellerinden vazgeçtim,

Kadife gibi kalbe dolan,

adımı coşkuyla anan,

dillerinden vazgeçtim…

Başım sıkıştığı her anda,

olmuştun oysa yanımda,

dostluğundan vazgeçtim…

Unutmadın o taşlı yolu,

Bağlansan da ömür boyu,

Vefandan vazgeçtim…

Hani yüreğin dayanırsa,

Hadi söyle gönlüm,

Yar, SENDEN vazgeçtim,

Olmadı, kaç kere söyledim,

sonunda kendimden geçtim…

Gözlerin olmadan,

dünya böyle güzel mi?

Ellerin olmadan,

ısınır mı yüreğim…

Sesinden mahrum kalınca,

tükenir hayat suyum…

Dostluğuna, vefana,

Bilsen nasıl muhtacım,

En çok da ellerini,

Ellerini özledim.

Belgin Turan 11.05.2007