Kendimden Biliyorum

Biliyorum canım
Kendimden biliyorum...
Düşünüyorsun
Bakıyorsun aleme
Gördüğün gibi işte
Herkes kendi aleminde
Peşinden koşulanları
İzliyorsun hayretle
Ben masal mıyım acaba?
Diyorsun kendi kendine...
Kaçıyorsun içine
Ve içinde senden birine
Özlüyorsun sessizce...
Çağlayanlar patlasa da
Ruhunda kimi gecelerde
Ama dışından bakınca
Hep sessizce...
Ve diyorsun ki
Değer, aşka değer
Böyle iliklerinde hissedince...

Mevsimler dokunup
Geçerken yüreğine
Sende yer eden çizgileriyle
Her mevsimsin sen
Aşkın mutedil ikliminde
Ve sevgi dolu bir bakışın
Nefis döngüsünde...

Biliyorum canım
Kendimden biliyorum
Buğusunu gözlerinin
Dudaklarımla siliyorum...