kendimden biliyorum
boynum bir gül tarafından zedelenmekteyken
giyotinim kaşınır
karanfil değilse de güller tarafından
kendimden biliyorum ki yaşamak
doğulu bir ırmakta durmadan akmaktır
batıya ve uzun ufuklarına doğru alemin
biliyorum
efkarımı yeşil bir sahille okşadığını denizin
kısaca üstünden geçip gitmenin
bir yolu bitirmek olmadığını
kendimden biliyorum
yol biter
duraklar durulmaz olduğunda
m.M..
Münzevî MuhayyelâtKayıt Tarihi : 25.11.2011 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!