Kendimden Şiiri - Önder Tas

Parcalanmis dudaklari,
Susuzluk pisirmis cigerlerini,
Yillardir sürgendeymis sevdigi biricik yigeni,
Kurbanlar kesip,dilek dilemis tanridan
Xizira yalvarmis günlerce
Geceleri rüyalari paramparca
Kötülük melekleri sarmis dört yanini
Aclikdan cökmüs sol yani
Solmus benzi.cürümüs sigaradan cigerleri
Eski bir albüm kapagina takilmis gözleri
Tozlanmis sayfalari cevirirken bir bir
Cocuklugu hatirlamis,
Toprakdan evleri, her persembe ziyarete giden köylüleri
Ana dilini,simsek cakan o güzel geceleri
Nehir kenarinda otururken kurtla kuzu düsmüs aklina
Coban kavalinda ezgiler gelmis aklina
Nerden bilebilirmis,gurbete düsecegini
Oturup da o yerler icin iki satir bir seyler karaliyacagini
Kimsesiz kalmistir o yerler simdi
Kimsesizlik kader degil be kardesim
Zorluklara karsi bir bakima yenilmek
Kendinden kacmak yani
Cok severken ana dilini
Konusamamak gibi bir kac kelimeyi
Beyazlasmis sakalllari ve saclari
Yildiz düsürmeyi kac zamandir unutmus
O güzel gözleri
Yatarken yataginda simdi
Özlem duymus cehransizda olsa o güzel ates böcekleriyle dolu geceleri.....