Kendimde Seni Biriktiriyorum Şiiri - Yor ...

Birkaç satır düşüyor gözlerime tonlarca ağırlığıyla. Ağırlığının altından kayıp çıkmak ve kelimelerin içini açmak bana düşüyor. Her kelime bir ruhun tanımı bir ruhun duyguları ve görünenin dışında yüklenen her anlam binlerce muamma. Bir kelime kaç harften oluşmuşsa her harfi koyup aklımın cebine gezdiriyorum. Ne elifi yaşıyorum ne de b nin manasına erebiliyorum. Olsun diyorum cebimde dursun ağırlığı ve sıcaklığı kalbimi ısıtsın. Kalbimin bir yanında ayrılmış koltuğuna oturtuyorum gün gelecek kalkıp yerinden olması gereken yerde bir manayı tamamlayıp bana bir şey anlatacak.
Şimdilik bekliyorum ve bir koleksiyoncu gibi tüm kelimelerini biriktiriyorum. Özenle her biri için bir yer seçiyorum, yerini ve zamanını aklıma yazıyorum.

Senden uzak yakınlığımda senden gelen en değerli merhabalarımla anılarımın büyülü duvarlarını örüyorum. Bir kelime kımıldasa yerinden bir hafif rüzgar gibi esse kalbimin üzerinden o duvarları kol kanat gibi sarmış sarmaşıklardaki goncaların baş döndürücü kokusuyla irkiliyorum. Anılar geçmişten kopup an gibi geliyor gözlerime. Geçmiş ve gelecek bir rüya o an ve gözlerimde. İçimdeki duvarların binlercesini görüyorum aklıma dikilmişler ve yüreğime bir kör kuyu gibi hendekler dizmişler. Her şeye rağmen bir umut çiçeği küçük bir saksıda güneşsiz ve aysız bir karanlıkta. Yaşama dair bir umut. Çocukluğumdan gençliğimden ve geleceğimden kalma bir umut. Sen bir umudun toprağına katılmış karıştırılmış bir can suyu. Karşılaşmamız bir ilahi yazgıda duaların birkaç satırıyla yazılmış bir yön tabelası. Evimi gösteren resimlerin çizdiği anayol başındaki büyük ayrımın kırmızı renkli rüzgarı.

Ağır işleyen bir zaman akıyor şimdi buralarda. Ağırlığına duyduğun telaştan tüm kaygılarım. Geç akıyormuş hissinin yüreğimin ayaklarına takılmasından tüm telaşım korkularım. O büyük duvarların ardına zıplamak için tüm kelimelerle baş etmek için bunca savaşım ve yorgunluğum. Geç kalmak istemiyorum ve umut adı verilen yaşam gücünün yorgunluyla dirilmek için diriltmek için savaşıyorum. Bir savaş alanın kanlı renginde tüm duygularım ama kan kayıplarımdan yeni bir hayat çıkarmak için ne senden kaçabiliyorum ne de yanında kalabiliyorum. Cevaplarını aradığım bir ömrün yolunda karşılaşmış olmamızı hep hayra yorup altında saklı olanları bulmaya çalışıyorum. Karışık bir bilmece gibi görünse de aslında basitliğinde saklı olanı görmek için gecelere gözlerimi açıyorum. Ne yazık işte tüm basitliğine rağmen ben karışık bir düğüm gibi kalıyorum. Tek tek çözmeye uğraştıkça kendi kalabalığımda boğuluyorum.