Kendimce Nefes Almak... Şiiri - Ulvi Ziya

Mâdemki yaşıyorsun; iyi yaşaman gerek
En mükemmel hayâtı umup,elde ederek...
Yolunun güzergâhı çöllere rastladıysa;
Bırak,yıllar götürsün seni sürükleyerek...

Sıkıştın,bunaldınsa bir an ibretle seyret
Durma; ufkun ötesi şenlik yeri,selâmet...
Aykırı yola girip,sapma düz gidişinden;
Kadere ters yollarda,pusudadır felâket...
Seçtiğin yol bahtına uyuyorsa ha gayret! ...

Gittin gittin yol bitmez,çevre susuz,vakit dar...
Baktın ki kurtuluş yok yolun buraya kadar
Terket tatlı canını kaderin hükmüne sen;
Son nokta konulmuşsa,çırpınmak neye yarar...
İrâde sınırlayan görünmez bir çizgi var...