Beni kimsenin anlamasına izin vermedim,
Onlar sözlerden ibaretim zannetti,konuşmamı istedi,
Hiçbir sözlere sığmadım,
Sözde kalmadım,
Ben bir yemiş vermeyen ağaç gibiyim,
Salınmak istediği yeri saran sınırsız sarmaşık değil,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta