Kendim İle Savaşım Şiiri - Süleyman Şen 2

Gel bekledim zaman aman diyorlar
Gönlüm yangın yeri kimse gelmiyorlar
Yaktı beni sensizlik kar etmez yalan
Yüreğim yüreğine aklım sende kalan
Yanan ben oldum sevdiğim sende solan
Yıllar geçti sayamadım tutamadım seni
Affedemedim kendimi bekledim seni
Olmayacak dualara amin dedirtti gönül
Bende ne ben kaldım ne de gurur
Zaman zaman durur aklım şaşar gidişine
Beklerim seni öyle güzel gülüşünle
Düşümde avuttum geceler sana ait
Farkedilmez saatlerde ruhu cahit
Hani eskilerden kalan bir dost şahit
Arkana bir kere bakmadan lütfen git
Desem de ne fayda bana
Ne kadar kaçsamda senden
Yine sana sığınan bir acze dalıyorum
Sarıyorum ruhumu göz yaşımla birlikte
Gözlerin gözlerime değmişçesine bir durum
Sen olsan da olmasanda ben hep o bankta dururum
Aslında seni beklemem belki
Kendim ile savaşım ne var ne yok ki
Ya ben bana yenilicem
Ya da ben beni yenicem
Kaybeden hangi ben olucak bilmiyorum
Olmayacağını bildiğim halde senden vazgeçemiyorum