Kendim Hakkında İlk Defa Şiiri - Emre Tün

Kendim hakkında ilk defa yazıyorum.
Çünkü sevmiyorum kendimle yüzleşmelerimi.
Belki de sevmiyorum kendimi senin kadar,
Belki de o yüzden şiire kaçıyorum.

İçimdeki melankoliyi tutup kulaklarından,
Kaldırarak yaslandığı duvardan ve azarlayarak,
Yaramaz bir çocukmuşum gibi, kelimelerle oynayarak
Kâğıda dökmektir şiir yazmak...

Oysa beni hep insanlarla oynar zannediyorlar,
Bense söyleyemediklerimle didişiyorum.
İnsanları seviyorum...
Onlar oynuyorum zannediyor.
Beni kelimelerim zannediyor, onlar...
Oysa, sadece söyleyemediklerimle didişiyorum.

Sen de sormuştun birçoğu gibi kimin için yazdığımı...
Benim şiirim kime yakıştırırsan, onda güzel duruyor...
Bilirsin ustaca kurarım devrik cümleleri.
Her devrik duygum aşk, her devrik cümlem şiir oluyor.

Yani, Şiirim biraz sana, biraz hayata benziyor.
Devrik duygularla yazılan...

İçimdeki melankoliyi tutup kulaklarından,
Kaldırarak yaslandığı duvardan ve azarlayarak,
Yaramaz bir çocukmuşum gibi, kelimelerle oynayarak
Kâğıda dökmektir şiir yazmak...

Kendim hakkında son defa yazıyorum...
Çünkü yoruyor hep aynı şeyi anlatmak.