Kendim Gibi Şiiri - Değer Ulaş Turan

Aşkı tecritte yaşayan,
Her yüreğe verin ellerimi.
Aşkı acıtan sesleriyle,
Yankılarında kanayan ellerimi...

Biliyoruz geç kaldık her şeye
Ve her şeyin bir sonu olması da bundan...
Her şeyimiz varken geç kalmışlığımızla,
Yoktuk içinde, yoksulduk...

Geçen zamanı ayıklar tarih ustaları,
Taş diye biz çıkarız sentezinden...
Ayıklanan bir gerçeğiz
Ve tarihe yazılmaz varlığımız...

Biz asır içinde, bir ufak zamanı
Ömür diye taşırız aşkımızla...
İçinde ömür olan her yeni yoksulluk,
Bin kere geçer içinden sonsuzluğun...

Sahici gibiydi renklerimiz,
Veriyorken kendini gerçeğe.
Tutuşturulmuş geceye bile
Alevin kırmızısını yanıl satıyoruz.

Sen,
Ben ve diğerleri sayıyoruz
Yaşadığımız bu mutasyonu
Sıfatı hazır,
Sen ben ve...

Oysaki her şey böyle miydi?
Tarih böyle mi yazacaktı bizsizliği.
Kendim gibiler varken hiç yok sayıldı gerçek,
Her sayımda adam başı bir ömür ederdik hâlbuki.

Şimdi biz dudaklarımızı
Acıya nemli bir haykırışla kanatıyoruz...
Geçmişe hayır diyemedik ama
Gerçeğe, geleceğe biz de varız diyebilmekle yaşıyoruz...