Kendim Ben ve Sen Şiiri - İdiris Anarat

Gün olupta kızsamda kendime
yanlış veya doğru,
mantıklı veya mantıksız,
olur veya olmaz
Hiç söz getirmem inan sevgime.
Açan yapraklardamı,
esen yeldemi
kah orada,kah burada
seven sevişen gönüldemi
arasam bilmemki kendimi.
İstemezmiyim sanıyorsun
Hep dalında kalasın,
dikenli dallarda açan
tomurcuk gül olasın.
Nefretim ne sana ne güle
Eğer,
koparırsam dalından,kırılsın ellerim
Seninde benimde bildiğim bir gerçekki
O açış,o güzellik,o koku
devam etmez sonsuza kadar
dalında dursanda
ömrün az,güzelliğin zaman içinde kalacak,
sevilip,okşanmadıkça
gönül alıp,gönül vermedikçe,
kuruyan yaprakların hatıra diye saklanmadıkça
bir değerin olmayaçak,
ben seni dalından koparmadıkça.
Bilsemki zararım var sana
İnan hıncımla,nefretimle boğarım
içimde doğan sevgimi.
Unutup birden maziye dönmek
kolaymı sanırsın.
Bilirimki tüm kalbinle bana inanırsın.
Bırak yaralama duygularımı
hep böyle kalsın.
Hem kendine,hem bana
iyilik edeyim derken
Beni kendi nefretimle boğarsın.