Kendim Bana Serap Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Göğsümde dört nala giderken zaman
Nasıl oluyor da ben kendime yetişemiyorum?
Elime yüzüme bulaşıyor gün apalamaktan.
Üstüm başım çamurdan can...
Yine de gün oyalıyor bir şekilde
Kıyısına köşesine.
Yine akşam olmuş yine akşam olmuş.
Korkusundan eve dönmek istemeyen çocuklar gibiyim
İçime dönmek istemiyorum
Koyu bir yalnızlık gecenin hüznü.
Kanatlarını alıp kaçmak istiyorsun
Ya uykuya ya kuşların yanına.
Ne mümkün
Koyu hüznün uykunu kaçırmış çoktan
Kuşlar da yoklar ortalıkta.
Ah çocukluğum
Ne çok isterdim kucağında uyumak
Yine o sokaklarda kendimle koşturup...