Bugün de açıldım yalnızlığa,
Yine bir sonbahar rengi.
Bir ben bir de kendimle arsızlığa,
Güneş ve rüzgarın ahengi.
En iyi dostum, en yakın dostum,
Beni anlayan tek insan.
Bu zamanlar hep böyle olmuştum,
Bir sonbahar bir de nisan.
Anlamıyor beni başka hiç kimse,
Lakin yine çare yok kendi kendimden.
Gölge bile etmesinler mümkünse,
Gitme kendim şu gönlümden, benliğimden.
Kayıt Tarihi : 7.10.2019 10:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!