Kendim Şiiri - Seçkin Bozkurt

başımı ansızın saran şu duman
ne keşiş ne ağrı ne torosta var
şu garip gönlüme benzeyen liman
ne isveç ne norveç ne sudanda var
yuvarla korkmadan yuvarla çığı
ezilmek bahtımın alışkanlığı
gönlümün şahlanan şu taşkınlığı
ne dicle ne fırak ne arasta var
erit şu dağların erit karını
bir kar tanesinde düşün yarini
çaldım tüm sokaklardaki kapıları
anahtarı ne imam ne papazda var
yıllar beni eritti gitti
güneşli günler hep çekip gitti
gönlümün iklimi ne siirtte
ne karsta ne vanda ne sivasta var