Kendim Şiiri - Volkan Yoruç

Tek başımayken düşlemeyi severim
Anlatırken geçmişi dertleri
Kendime söylemeyi herşeyi
Yani kısaca kendim kendimle dertleşirim
Kızdığım zamanlar çoktur
Yaptığım hataları vururum kendime
Vura vura bi hal olur kendim
Dur yapma demez ama
Hak veririm çünkü kendime
Kendiminde canı var sonuçta
E hadi barışın derim kendime
Gerçi küslük yoktur kendimiz arasında
Geçmişin güzellikleri hatrına
Derim sen aslında salaksın kendime
Hep sustunda ne geçti ellerine
Kendim utanır gibi olsada
Asla pişman diilim der kendime
Yapamam der
Vicdansız olacağıma
Razıyım salaklığa
Derim kendime

Tek başımayken coşarım bazende
Heleki sevdiysem kendim
Hep bir kıyak geçerim sevdiğime
Gökyüzüne bak derim kendime
Karala şuraya da gönlünce
Anlat kendime derim
Anlat bilsin ne kadar sevildiğini
Belki daha iyi anlar hislerini sevgilim
Kendim kıskançtır birde
Sevgilisini kıskanır gizli gizli
İstemez başka birini
Gülerim haline kendimin
Bi sakin ol derim kendine
O da seni seviyor derim
Haklısın desede kendime
Yanar içi içten içe,iyi bilirim

Birde bir huyu vardır kendimin
Sulugöz derler hatta o yüzden kendime
Gerçi ulu orta ağlamasada
Gözleri dolar gizli kuytu köşelerde
Derim ağlama bak geçer
Neler geçmedi ki desemde kendime
Elimde değil ki, bak Mevlâna ne der;
"Yürek yanmadıkça göz yaşarmaz"
Gözlerine bakarım kendimin
O dediyse konuşmak olmaz
Çekilirim köşemden seyrederim kendimi
Usulca fısıldarım kulağına
"Dök içini gözyaşlarınla anlat sevgimizi"