Kendim Şiiri - Efkarlı Cenan

Hep gölgedeyim güneşi görmedim ki
Elverdiğimce dilediğimce yeşeremedim ki
Karanlıkta, kuytuda,loşta kaldım
Pırıl pırıl güneş altında açamadım ki

Ben bir saf, temiz tohum idim,
Binbir çaba, mücadele ile dirildim.
Kah filizlenip kendime gelir iken,
Kesildim, budandım nihayet köreldim.

Bodur bir kütük misali büyüdüm.
Ulu değil! güdük, ardaklı idim,
Dediler: Nedir bu ardak, budak?
Ne bileyim? Ben bu kadar oldum dedim.

İstemem mi ben olayım ulu bir çınar!
Değil yakını, göreyim uzaklarda güzel bir diyar
Olmayayım yoksun, bitkin, bi-naçar,
Coşayım, uzayayım taa yıldızlara kadar...

Kah filizlendim kendime gelir iken,