[Kendil Saatler] 2. Bölüm GARİP

Tabiî ki içerde birisi vardı
Hiçbir ürkme belirtisi göstermemiştim
Evin o nem kokan tabiatla karışık havasını
İkimizde teneffüs etmiştik
Evde yapacak çok iş vardı
Acilen yaşanılır bir alana çevrilmesi gerekiyordu
Dakika bir hemen değiştirmeye başlıyorduk
Bazı değişimlere karşı olmamak lazım tabiî ki
Çok fazla abartı duyguları içinde savruluyorum diye düşünüyorum
Ciddi bir kaygı taşıyorum kendil duygularımla GARİP hallerimle alakalı
Bu ortada dikilen kimdi

Tabiî ki bu kişi
Düşüncelerimdeki bendi
Hemen geliverdik
Düşünmeye bir ara verebilsem
Her gittiğimiz yere kendimizi taşıyorduk
Düşüncelerin hiçbir sınırı mekânı yoktu
Her an her yerde bizim karşımıza çıkabiliyorlardı

Kapıdan girmiştim
Herkese nasip olmayan bir dünyayı
Kendi ellerimle açmıştım
Yara bere içindeki gönlümü çıkarıp
Huzur içindeki yatağına yatırıp
İyileşmesi için umut beslemeye başlamıştım
Hissedebilmek çok önemlidir
Bunu yapabilmek
Çok büyük cesarettir

Oturmuştum koltuğa
Kendimi de alıp yanıma
Seyretmeye başlamıştım
Yarım kalan manzaramın detaylarını
Yalnız kalmak çok büyük nimetmiş
Hiç farkına varmamışım
Birazcık acıyla vardırılmıştım
Yalnızlığımı gizleyecek hep maskeler takmıştım
Maske takmak kandırmak değildi hiçbir zaman
Sadece korunmaktı pek çok zaman
Pek çok zaman
Düşünmekten sıkılırken
Ortada yanan bir ateş gibiydim
Ben yanardım
Kimileri ısınırdı
Külünde mutlu bir yüz görebiliyorsan
Sende mutlusundur diye çok kandırmıştım kendimi

Yerli yerinde bir hayatım hiçbir zaman olmamıştı
Bir şeyler düzgün olsa
GARİP olurdu
Gariplik kötü bir şeydi
Yabanda olsan bile hemen belli olan
Bir Yaratandan hediyeydi

Bu arada evi biraz olsun temizlemiş
Konforlu bir mağara durumuna getirmiştim
Öyle bir gök şimşek çakmıştı ki
Her yer aydınlanmıştı birden
Işık geldiği gibi birden gitmiş ama
Bir iki saniye sonra çok büyük bir gök gürültüsü
Kulakları ve sahibini yerinden hoplatmıştı
Ne oldu demeye kalmadan
Öyle bir yağmur yağmaya başlamıştı ki
Sanırsın yukarıda bulutları birisi çok fena dövmüştü
Ağlar gibi yağıyordu yağmur
Bu kadar dövülür müydü?
GARİP bir havaydı bugün
Geleceğimi nereden bilmişti yağmur
Gene yollarımı yıkamıştı
İzlerimi silerdi yağmur
GARİP ti yağmur bende GARİP’tim.

Her şey aklıma geliyordu
Yağmuru izlerken
Camdan bakarken
İçimde şarkılar başlıyordu
Bir nağme tutturup
Her şeye inat söylüyordum
İçimden nehirler akıyordu
Yüzümde GARİP bir gülümseme
Çok GARİP
Bakmazdım aynalarda yüzüme
Camdan birazını görmüştüm
Özlemiştim çirkin yüzlü bu GARİP i
Ağlamak istersin ama ağlamazsın bazen
O bazenlere bir örnekti şimdi
Yüreğim koyduğum yerde uykuya dalmış
Beşiğindeki bebek gibi
Nasılda yorulmuş mışıl mışıl uyuyor
Ah bu yormaların bayramı
Biraz rahat bırakın insanı
Neye sevdalandıysak kurutunuz can damarlarımızı
Şimdi ne kadar yağdırsanız GARİP yağmuru
Kurudun mu bir kere
Gözlerinden başkası yaşlanmıyor gizlerde

Bu ne yağmurdu böyle öyle yağıyordu ki
Sanırsın toprak sevgili
Yüzyıllardır görüşmemişler gibi
Göğüs göğse sevişiyorlardı

Aklıma mukayyet olamıyordum
Aklım bana mukayyet olmalıydı
Beni korumalıydı
Biraz susmalıydık ikimizde
Birazcık dinlenmek gerekiyordu
Yüreğim çok yorgundu
Mışıl mışıl uyuyordu beşiğinde

Şimşek çaktı ve
Kapı çaldı
Yüreğim birden uyandı
Çok GARİP’ti.

Devam edecek ti.