Kendi Yolunda Şiiri - Ercan Cengiz

Emeğin akmalıydı harcın demire aktığı gibi
Yoksa boğulurdu emek,karanlıklar içindedir.
Bir sevdanın başındasın, seni götürürse uzaklara
Durmaksızın, usanmaksızın.

Karanlıklar içindesin, mavzerden kopmazdı elin
Vadi sırtlarından gidilirken patika.
Bir yürüyüş kolunda, sen ve meşe ağacı
Yolun uzardı başın gövdesinde iken,
Gidip suyun başına bırakırdın yorgunluğunu.

Emeğin tutmalıydı harcı demir gibi,
Zorluklar içindesin, süzülürsün yoldaşca
Karanlıklar arasından giderken patika
Zamansız ayrılıklar gelip bulurdu erkenden
Sıkardın dişlerini, yumruğunu sıkardın
Gözden - arpacıktan düşen tetikle
Karanlıklardan kopan kurşunla
Kanına girdiğinde
Kaybolurdu gözlerin yoldaşca
And içilirdi ardından...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)