İlkel hayatımın / en kirli yaşındayım / soyut bir zamanda,
Ah bir uyusam / sanki bin yaşında olacağım sahipsiz düşlerin
Ya da evrenin doğduğu ilk yaşta
Ya da Âdemin cennetten kovulduğu yaşta
Daha yaşımı bilmeden öğrendim ellerimdeki kirlerin sırrını
''Elmadandır diye söylendi durdu''
İlk yaşımda kanatlarım alındığından beri
Etrafımda dünya mı dönüyor fırıldak misali
Yoksa
İnsanların mı elleri kirliydi / benim ellerim gibi
Hep bunu aradım durdum
Büyüdüm
Büyüdüm
Büyüdüm
Büyüdükçe kirlendim
Kirlendikçe çoğaldım
Başucumda dönerken topaç gibi
Kırbacımla vurdum durdum hep tersine dönsün diye
Ve artık; yoruldu içimdeki sahipsiz evren
Sahi; bende yoruldum / yorulduğumu hissediyorum
Attığım adımların yavaşladığına şahitlik ediyor kaldırımlar
Derin siyahta tanrılar durmuş izliyor kirli beni / adımlarından korkak
Yürüdüğüm dar sokaklarda
Geceyi bölüyor kösele ayakkabımın sesi
Tak
Tak
Tak
Ne korkunç şey
Kendi ölümüne her an bir adım daha atmak
Kaderimi kendi ellerimle öldürdüğümden beri
Daha yavaş yürüyorum
Kaçınılmaz olan sonu geciktirmek için
Hep sokakları uzatıyorum İstanbul’un
İstanbul dönüyor ben dönüyorum
Kendi yolculuğuma sığındığımdan beri
Ruhumu kirletiyor özümdeki gerçeğin teki
Öyle ki;
Yanı başımdaki sonsuz uçurum gibi
Dikleştikçe hayat / ben daha çok tırmanıyorum
Bu yüzden tırnaklarım yoktur benim
Ellerim hep kanlı
Gözlerim telaşlı
Ölümden de korkmuyorum
Çünkü elleri hiç olmadığı kadar ceplerimde artık
Nefesini hissediyorum / o benden korkuyor / ben de ondan
Hangisi gerçek
Hangisi yalan
İçinde döndüğüm evren bile şaşar
Bir gerçeği yaşıyor nefes aldığım sahipsiz şehir İstanbul
Ölmekten çok önce İstanbul’un kirlenmiş sokakları
Hem neşeli / hem öfkeli
Hadi henüz kirlenmeden yeni yaşım küçük bir gezinti yapalım
İçi temiz / dışı kirli
Sokaklar arı kovanı gibi
Kimsenin yüzünde yok endişe
İçinde saklı kalmış tek gerçek
Yüzlerin arkasında bir yarasa gibi gizlenmiş
Kanını emmek isteyen ama bir o kadar da kansız canavar gibi
İstanbul
Birazdan gözlerimin içine bakacak ve bana yalanlar söyleyecek
Eğer ki; daha önceden duymadığım yalanlar ise
O zaman bu şehrin kirlenmiş dudaklarından öpeceğim
Saçlarını dağıtırken tanrılar rahatça ölmeye izin verecek melekler
Sırdaş olacak
Âşık olacak
Nefret edecek ve bekleyecek
Gerçeğine mahkûm dünyadan
Uzakta kalmak çok zor olacak
Kendi yolculuğumda…
Kayıt Tarihi : 2.3.2016 16:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Salim Kabasakal](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/02/kendi-yolculugum-bolum-vi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!