Kendi yolculuğum Bölüm - ı -

Başım ağrıyor gözkapaklarım şişmiş patlamak üzere
Kulaklarımda sabahtan beri çınlayan telefonun sesi
Düşlerimde yankılanan ismine terk ediyorum kendimi sessizce
Bitmeyen bir aşkın özlem dolu ifadesi yıkıyor yüzümü
Beni kendimden eden bu aşka
Nefretimi kusacağım ana gebeyim
Soluduğum gövde gölgemden bile daha büyük
Lakin
Bir yanım sana mahkûm
Diğer yanım geceye
Beni bekleyen düşleri kibrit aleviyle yakmak istiyorum
Bu aşkta benim kalbime girdikleri için
İlk önce yattığım yatağı
Sonra seni
Sonra başucumda bana bakan resmini
Ve sonra da / içimdeki bilinmezliği
Beklerken gece beni / sabahın acı dolu yüzünü yakarım
Benim adım geceyi bekleyen hüzün
Alev vaktinden önce hem coşar / hem susarım
Yakmadan önce her şeyi
Gözlerin karşılığında ruhumu şeytana sattım
Üşümekli bir kış günü tırnaklarımla kazıdım yolları
İzlerimde senli çığlıklar olsun diye
İçimde akan kandan kurtulmak istedim
Sensiz gelen cehennemde kalmışken ölüme sürgün kalbim
Sahi elimde yanarken kibrit çöpü
Ben mi cehennem mi?
Cehennem mi beni yakacak şaşarım
Sırat köprüsüne alttan alttan bakar
Bakar da gülerim
İncecik bir ipte umutlar taşır diye
Niceleri hep boşta kalır
Seslenirim korkanlara
"hadi biraz cesaret "
Yanmaktan korkuyorsan eğer
Gel ben seni de yakarım
İçimdeki bu aşk yakar herkesi yakar.