Kendi Yok! .. Dersin Şiiri - Kadir Albayrak

Ceketimi şuraya asıver kahya
Tam kapı girişin de görünüversin
Düşerse vefasızın yolu buraya
Ceketi burda ama “kendi yok” dersin

Gözleri hüzünlüdür “yelken indirme”
İsterse; canını ver! .. Ama sır verme
Şu sönmüş sigaradan sual ederse
Ateşi burda ama “kendi yok” dersin

Fotoğrafın yanında, ıslak mendili
Görünce, soracaktır, “Ağlayan kim di? ”
Yıllardır böyle bacım ve hatta şimdi
İzleri burda ama, “kendi yok” dersin

Aman ha! ..Kahya, aman! ..Sakın ha sakın
Öyle nazar eder ki unutamazsın
Yorma kendin boş yere, anlatma, kalsın
Hayali burda ama “kendi yok” dersin

Vazoda ki gülleri her gün değiştir
Sarısıyla beyazı bir bir seviştir
Kırmızı gül solunca, sorar; Ne iştir
Sevdiği burda ama “kendi yok” dersin

Hani hep dinlediğim o şarkı var ya
Her şeyi hatırlatır, anlatır o’na
Soru soran gözlerle bakarsa sana
Sözleri burda ama “kendi yok” dersin

Loş dursun oda, salon, karmakarışık
Uçlarını budama, sürsün sarmaşık
Derse ki; “görmedim, böyle bir aşık”
Yüreği burda ama “kendi yok” dersin
……………..
Hep seni beklemişti… “Artık yok” dersin! ...