Kendi Tuzağına Şiiri - Harun Tokucu

Bazen dertli bazen kederli bir tuhaf oldum,titriyor düşündükce yüreğim, İsyan hakkım bile yok alıdılar elimden suskun suskun bakıyor gözlerim. Masallarda kalmış pembemsi dünya arıyorum kalmamış ne gölgesi nede bir eseri, Kurtlar kapıvermiş tüm seneryoları karanlıkların egemenliği sindirmiş güzellikleri. Teselli olacak diye kadehler nice yiğitleri acımadan ezip silivermiş mutluluğa geçit vermemiş, Namerde muhtaç eylemiş gönülleri yalan dolan tahtın baş ucunda kula kulluk eyletmiş. Tutsağım kalemim kırılmış bi kere kabul ettirilmiş ölene dek başkalarının mutluluğu için çalışacağım, Yapmaz isem sözde modern kölelikten kalan hayatımı kodeslerde ibret olsun diye tamamlayacağım. Ne tuhaftır kapital dünya nın malı olmak ağır vergiler altında yaşamı yaşantıyı sonlandırmak, Dürüst yaşamayı arzu ettikce susmak,susturulmak aşağılanıp kardeşi kardeşe vurdurtmak. Ağasın paşasın böyük adamsın demeye ne hacet zalimsen bunlardan birsi oldun demektir, Plan yapıp işcinin köylünün hakkını harama alışmış gırtlaktan yutkunmak demektir. Lüks jiplerde gezerken garip halkı korumakla yetkiliyim diye övünen insan hakları yiyen çakallar, Hep aynı seneryolarla bir birlerinden yardım alarak fakiri fukarayı aldatır oylarını kaparlar. Devlet malı yemeyen kerizdir öldürmeyen bizden değildir oldu encümen-i daniş, Al silahı acıma vur yok et yak yık kurut inanç dediğin orta çağdan kalma dediğin inanış. Şair harun derki aldanmayın bu kanını bozmuş şerefsizlerin Allahsız İmansız şeytanca planlarına, Ömür dediğin çabuk biter canın pahasınada olsa dayan isyan etme sakın ola Allahına düşecektir mutlaka kendi tuzağına...