kendi tokluğuyla doygun dünya
bana zerre sunmaz
doymadım
yaşamımda bir an
çıkmadım
bu çoktan alıştığım açlıktan
sadece bir an bir nefes gibi çekebilsem
anlasam diğerlerini
karısının üzerinden yana devrilen adamı
anlasam
çocuğunu bu gece de doyurmuş anayı
yarına Allah kerim
anlasam sevdasını söylemiş genç oğlanı
parmaklarında papatya kalıntıları
kendimde tutup
korkulmaz kılabilsem bir karanlığı
küçük kızın uykusundan önce
her seferinde hatırladığı
sonunda bir bıçak gibi de olsa
çeksem böyle bir anı içime
kendi açlığıyla doygun dünya
kapan ve doğur beni bir daha…
Kayıt Tarihi : 4.1.2007 08:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kapanmasa da bize özgü güzellikler doğursa...
sitemin ve sistemin çok güzel...
yüreğine sağlık...
çeksem böyle bir anı içime
kendi açlığıyla doygun dünya
kapan ve doğur beni bir daha…
Yürekten Tebrikler Güzel dost.
Harika bir çalışma olmuş.
Kaleminize sağlık.
Duygulu bir yürek ve ondan doğmuş
Mükemmel bir şiir.
Saygımla,
Delibal…
çeksem böyle bir anı içime
kendi açlığıyla doygun dünya
kapan ve doğur beni bir daha…
yüreğinize sağlık
tebrikler.......
TÜM YORUMLAR (3)