"kendi Sesimdeki Sessizlik"

"KENDİ SESİMDEKİ SESSİZLİK"
Bir odadayım,dört duvar,bir pencere
Ne bir ses var dışarıdan,ne içimden gelen
Kalabalıktan ödünç aldığım yorgunluklar
Kapının dışında kaldı sonunda yanlızlığım

Rüzgâr vuruyor camın sol yanına
Hafif bir serinlik sızıyor içime
Dert değil,alışkınım artık
Yanlız kalmak,kendinle konuşmak gibi

Dürüst,net bazen,biraz da sert ama içten
Ne bir dost arıyorum,ne sevgili
Kendime yetmenin özgürlüğü
Bir başkasında kaybolmaktan iyidir çoğu zaman

Çünkü başkaları bazen susmaz
Ben ise çok sessizlikte konuşurum
Yalnızlık bir kabuk değil bana bir liman
Fırtınalardan sonra demir attığım

Kendimi dinlediğim,yaralarımı sardığım bir sığınak
Bazıları sorar
Hiç sıkılmıyor musun kendi kendine?
İnsanın en büyük yoldaşı içindeki o susturamadığı sestir

Ben huzuru kalabalıkta değil
Bir fincan çayın buğusunda buldum
Kendi kendime anlattığım masallarda
Ve ben gerçekten uyumayı öğrendim

Yalnızlık bana iyi gelir
Çünkü ben
En çok kendimi kendimde tamamladım
Ve artık hiç kimseye eksik değilim.

02.05.2025