yürekten kalbe akan sızıyım,ve şiirim ben.
BAZEN dusunuyorumda kendi kendime,ayrilik yerine kavusmayi,gulmek yerine aglamayi,sevmek yerine kandirmayi,nedense hep kadere baglariz.sucu feleklerde arar, kendi sahte masumiyetimize, kendimizide kandirir, ona gore aglariz..ve bazen su soruy sorarim kendime,acaba kadermi suclu yoksa benmi yada bizmi.cikamadim isin icinde.nedenmi cunku isime gelmedi suclu yada suclular belli.zaten ne zaman kabul ettikki realitemizle basbasa kalip,sapkamizi cikaripta onumuze koyup dusunmeyi.! .
NEYSE zaten suclu kader.vur abaliya gitsin.nasilsa kaderin savunucusu yok.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta