BAZEN dusunuyorumda kendi kendime,ayrilik yerine kavusmayi,gulmek yerine aglamayi,sevmek yerine kandirmayi,nedense hep kadere baglariz.sucu feleklerde arar, kendi sahte masumiyetimize, kendimizide kandirir, ona gore aglariz..ve bazen su soruy sorarim kendime,acaba kadermi suclu yoksa benmi yada bizmi.cikamadim isin icinde.nedenmi cunku isime gelmedi suclu yada suclular belli.zaten ne zaman kabul ettikki realitemizle basbasa kalip,sapkamizi cikaripta onumuze koyup dusunmeyi.! .
NEYSE zaten suclu kader.vur abaliya gitsin.nasilsa kaderin savunucusu yok.
Kayıt Tarihi : 25.7.2013 01:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!