Kendi Özüm Kendi SÖZÜM.14 Şiiri - Ahmet ...

KÜÇÜCÜK bir minik serceydin,seni kirik dallarin arasinda tunerken buldugumda.! .
uysal sessiz umutsuz,kusmustun hayata kanadini acip ucamayacak kadar masmavi goklere..aldim seni yuregimin can evine sicacik yumusak dunyalara bedel sevgimle,sen mutlu ben huzurlu bakisip giderken, hayatin kor topal yollarinda,iylesirken yaralarin bakislarimin derinlikleriyle yavas yavas kimildanirken sende yasam beli...rtileri mutlu ediyordu beni etrafinda pervane olurcasina...durusuna bakisina sevda verdim,bilmedigim bir nedenle, emek vermistim cunki hayatimdan hayat katarak sana..saf ve tertemiz duygusal ve olumcul, ammaa.
BILEMEDIM ki sende gorulmez bir seytan tuyu,sinsi oyunlarin bas aktoru yatar, uysal bakislarinin altinda, bilemedim...
ve iylesti yaralarin, penceremde hayatin sahte lanet serefsiz, ortaminin aski ve insaniydin.besbelli..bosunaymis emeklerim.saf yanim yaniltti beni ozur dilerim kendimden..ve ne oldu biliyormusun? oyle bir canim yandiki kaybettim sen yuzunde hayata bakis acilarimi umutlarimi.simdi kisik bir sesle haykiririm ulannn yaptiklarini, sen gibi kahpe kursunlarim yok benim, aska sevdaya sikilacak.hicde olmayacak,yetenek meselesi bu allah boyle yaratmis.caresizim bu konuda. sen simdi uc ve git,gitki hayata tozpembe baktigim pencerem temiz kalsin.arada bi soluklandigim yerdi hayatin acimasiz yorgunlugunu attigim cam di ora seffaf ve ben gibi saff. ora,ama ayak izlerinde safliklara kara saytanlarin oyun ve vesvesesi bulasmistir.kapatiyorum simdi orayida yuregim gibi..namussuz bir aksamin vurgunu senide bulur elbet,bu dunyada degilse bile,obur dunyada,hak ve hukuk denen bir sey varsa ve gercekse tabi hayat denilen lanet olasi seyy...
(Kendi özüm kendi sözüm)