Kendi Mısra ve Satırlarımız Ne Derecede ...

“Kitapların Işığından Edindiğimiz Varlığın Manasını Ebediyete Taşıyan Duyarlılıklarız Biz! .”

Kemal KABCIK’ın Kaleminden:

Yalnızlığımızı Kitap Anlatılarıyla Olgunluğa Eriştirmeye Çabalayan Duyarlılık Değil Miyiz? .

Ömrü boyunca düşünmeye mahkum edilmiş bir yalnızlığı var idi sanki ve hangi düşüncesini beyan etse kalbinin açıklılığı ile bir türlü yalnızlığını sona erdiriverecek sağlam bir dostluk edinemiyordu! . Bu sebeple kitaplara yöneldi çaresizliği ile ve düşünen ve de düşündüğüne mana ile sevinç kazandıran, yaşayan ve yaşatan insanların var olduğunu görünce, kendi yetersizliklerinin farkına varmak için daha bir hırsla okumaya koyuldu kitaplarını! . Her türlü kitaptan yararlanmayı ilke edinmiş, güçlü bir karakter donanımına sahip olmak istiyordu! . Belki de çocukluğuna dönerek, çocuk klasiklerine ait kitaplar okumalıydı, çünkü çocukluğunda yaşadığı ve tek bir gofret maliyetini karşılayıverdiği anda, ağzına tat buluverdiğinde çok çok mutlu oluyordu! . Nerelerde kaldı o çocukluk ve çocukluğun keşfi ile yaşanan ilk heyecanlar! . Nerede kaldı o çocuk klasikleri heyecanlar? ...

{ Metin Yazarı: Kemal KABCIK – ANTALYA - 18 Aralık 2014 Perşembe 17:38:48 }

“Kitaplardan Edindiğimiz Işığın Yanına Kendi Kalbimizin Duyarlılığından Mumlar Yaktık! .”