Kendi Mısra ve Satırlarımız Ne Derecede ...

“Yeni Bir Başlangıç İçin Daima İmkan Sunar Yaşam; Kendi Cümlesine Uyanan İnsan! ...”

Şehrin kaldırımlarında, derin derin düşünerek yol almaktaydı. Bir bayan gördü, kaldırım boyunca dizilmiş dükkanların sırasında ve yurtiçi seyahat işinde görev almış biri idi o ve de yolcularının biletini kesmekle yükümlü olan duyarlı bir bayandı! . Ve içinden “ne güzel bir bayan” dedi, kendi kendine! . Kendini tanımış olmasından kaynaklanan bir avantajım vardı sanki ve kendi kendine dedi ki; “BU GÜZELLİĞİN PEŞİNE YARIN MUHAKKAK DÜŞERİM! ” Ve bu sayede bir farkına varmayı yaşayan adam, işimi ertelemenin, güzellik peşine düşmeyi aksatmanın, bir anlamı olamayacağını düşündü o zaman! Ve güzellik peşine düşmeyi ertelemeden, güzelliği ile dikkat çeken bayanın önünde aldı soluğu. Söylenebilecek en güzel sözün arayışına girmişti o an ve söyleyebildiği ise; “BİR GÜZELLİK KARŞISINDA KALINCA NE SÖYLEYECEĞİMİ BİLEMEM! ” diyerek, bayana hitap etti. Bayan suskun kalmayı tercih etmişti ve hiçbir itirazda bulunmadan, hiçbir şikayetçilikte bulunmadan, o adama kartvizitini verme olgunluğunu göstermişti. O adam kartviziti eline alınca; “BANA, SENİN TELEFONUN GEREKLİ! ” dedi bayana içinden! . Bayan ses çıkartmadı ve adam kendi kendime; “SENİN ÇALIŞTIĞIN SEYAHAT ACENTASININ ŞUBESİNDEN DE SANA ULAŞABİLİRİM! .” dedi ve bayanın huzurundan ayrıldı. Daha sonra yolda yürürken; “BAYANIN ÖNÜNDE ETKİLİ BİR SÖZ SÖYLEMEYİ BECEREMEDİM! ” diyerek, kendi kendisiyle konuşmaya başladı! . Düşüncesinde acizliğini, güzel sözler söyleyemeyişine odaklandı ve yine kendi kendime dedi ki; “BİR GÜZELLİK KARŞISINDA KALINCA NE SÖYLEYECEĞİMİ BİLEMEM! ” demek, bir bayan için önemsenemeyecek kadar basit bir cümle mi, dedi kendi kendine! . Bayanın sevgisini ve ilgisini üzerinde toplayamamıştı! . Payına yalnızlık düşmüştü yine! . Ve çaresizliğinde, sadece güzelliğe seyirci kalmış bir insan olmanın verdiği acılar içerisinde yalnızlığını yaşıyordu yeniden! . Bayana kendini anlatamadı, ama söylenebilecek en güzel sözü bayanın önünde söyleyebilmiş olduğuna kendimi inandırdı sanki! . Yani; “İYİ Kİ SÖYLEYEBİLECEK BİR SÖZ BULAMAMIŞIM ve ‘BİR GÜZELLİK KARŞISINDA KALINCA NE SÖYLEYECEĞİMİ BİLEMEM! ’ demenin açık ve temiz kalpliliğini gösterebilmişim, dedi kendi kendine. Yani; çaresizlik bile insana fayda sağlayabilir, demek istiyordu kendi halince, yine kendine! . Aşk; çaresizliklerde de kendini belli edendir, demek istiyordu kendine ve tesellilerle avutuyordu yüreğini ve de bir gün muhakkak sevgisini ve aşkını kendi cümleleriyle anlatan bir paragrafı yazabilme düşü ve düşüncesiyle, yarınlarını umutla karşılamaya dair kendini motive etmeye çabalıyordu! .

"Yaşamak ve Yaşatmak İçin Ne Beklersiniz; Biraz Düş ve Biraz Düşünce ile İnsan! ."