Kendi Masalımı Anlattım Gözbebeğime

Yüreğimin lambalarını söndürdüm
Gözlerimde sabahladı yalnızlığım
Kendi çöplüğümden topladım hayallerimi
Mektuplara sığmadı hasretlik sözcüklerim
Paramparça makamından çalıyordu aynalar
Anason tohumları serptim dudağıma
Neyzenin nefesinde kokuyordu sarhoşluğum
Usulca kara duvağını kaldırdım gecelerin
Alevden sürmelerini çekmişti yıldızlar
Sararan yapraklarda intihar teşebbüsü
Sigara dumanımın inceden tebessümü
Canımın topraklarına su verdi bulutlar.
Çatladı nar kabuğum, kadehimde taneler
Ne büyüler bozdum kahve fincanlarında
Hüzünler karaladım bembeyaz sayfalara
Sabrımı öğüttüm yel değirmenlerinde
Bir güneş büyüttüm sadece ikimiz için
Zorla susturdum kalbimin sesini zorla…
Oysa, zorla güzellik olmazmış nerden bilirdim! ...
Bu şehrin yasasını çiğnedim ayaklarımın altında
Notasız şarkılar dinledim sabaha kadar
Kendi masalımı anlattım gözbebeğime….

23-eylül-2006