Kendi Kıyametin Şiiri - Sadık Korç

Gün gelir, gelmez anlayacaksın sen de beni,
Gözün arayacak da bulamayacaksın.
Sokak sokak, cadde cadde gezeceksin,
Mutluluğu kovalarken yorulacaksın.

Şimdi usulca bekle… bekle ki gör,
Kendi kıyametini kendin yaratacaksın.

Bilmiyorum sanma neler düşündüğünü,
İçinde ukdeler kalacak.
Sararacak sevdam gidince,
Mutsuzluğa ilk adımı atacaksın.

Sanma ki sensiz yok olur bu gönül,
Sensiz de sever, sensiz de yanar.
Kimseler duymadan, yalnız başına
Kimlerin ardına baktığınla kalacaksın.

Yanlış kapılarda doğru anahtar mı olur?
Doğru geldiğinde yanlış sayacaksın.
Bir gün açmak için yol ararsan,
Kendi kelimelerinde boğulacaksın.