Kendi Kendine Şiiri - Muallim Ayhan Bingöl

Kapandı dört büklüm oldu eğildi iskeleti
Secdeye kapanınca düştü başından kasketi
Oturdu okudu selam verince sağa sola
Etrafa bakındı gözü takıldı uzak bir yola
Kalktı kamet gitirdi sıvazladı ak sakalı
Kuzulara gelen uzaktan gördü aç çakalı
Aldı eline deden kalma eski çifte kırmayı
Kardeş her canlı dedi düşünmedi vurmayı
Boşluğa sıktı bir el, yankıyla oldu bir çok ses
Çakal hızla korktu, kuzularda korkulu nefes
Tamamladı bitirdi namazı şükür diyerek
Kenarları eski kasketi başına giyerek
Yalvardıkça yaklaştı geldi gözüne cennet
Allah dan başka kimseye etmedi etmez minnet
Yavaş dan yavaş düşmeye başladı patikadan
Saate baktı varırız dedi beş dakikadan
Odun kömürün kaynattığı sütten aldı bir tas
Kuru ekmeği bandıra bandıra yedi aldı haz
Çok şükür dedi, yırtık gömleğin iki yakası
Şu dünyanın her şeye değer bir dakikası
Açtı radyodan dinledi dikkatlice ajansı
Pekte anlamadı faiz borsa karıştı kafası
Son gelişme dedi çatışmada iki er şehit
Gözlerinden yaşlar döküldü Allah şahit
Gitti çıkardı asırlık al bayrağı sandıktan
Bir bebeği çıkarır gibi sardığı kundaktan
Öptü öptü sarıldı sarmaldı koydu yerine
Gözleri bir noktaya daldı derinden derine
Tüketecek dedi soyumuzu soysuz kafirler
Ağzından dökülüverdi sevmediği küfürler
Yatsı namazına doğru yürüyünce camiye
Yolcuyuz dünya da benzeriz yürüyen gemiye
Kendi kendine söylendi Allah bir bilir dedi
Sona varmak için bir gün daha hayattan yedi