Kendi Kendine Şiiri - Ahmet Baris Ay

Bu dünyada madde kendi kendine
Biz kendi kendimize inanıyoruz
Yalan söyleyen falan yok
Bu yüzden yalan da yok
Ortalıkta tanrı yok
Din kendi kendine

Gözümüzü açtığımızdan bu yana
Şapkadan çıkan tavşanları takip ediyoruz
Kayboldukları deliklerine kadar

Çiçekte renk yok
Göz var ışık var retina var
Başka türlü de olabilirdi
Kırların çığlığını duyabilirdik
Yine de
İnanmak istemiyorum
Göğün mavi olmadığına

Üzgünüm peygamberler şairler
Bunu söylediğime ama
Topunuz bir mavi etmezsiniz gözümde
Gücenmeyin
Öyle kırık ki inançlarım

Ne komik
Korku ve meraktan doğmuş kırmızı

Buz soğuk değilmiş
Yokluğun da
Yumuşak taşlarmışız meğer
Toprakmışız işte
Edebiyat yokmuş bunda
Humus varmış kil varmış sadece
Gri solucanlar

Aşk
Dile kolay

“Kim ne eder kendine
Yine kendi kendine”