Kendi kendimi heder eyledim

Gam yüküyle yüklenmiş omrum
Bulamadı dengini cihanda gonlum
Gunden güne soluyor rengim
Kendi kendimi heder eyledim.

Dar günumde el oldu dostlarim
Incindi gururum kırıldı dallarım
Kalmadı neşem tenhada ağlarım
Kendi kendimi heder eyledim

Varligi bilirdim gormedim darlık
Akilli geçinirim hep bende mallık
Her şeyden once gelirmiş saglik
Kendi kendimi heder eyledim

Makam mevki yoktur gozumde
Kötülük bulunmaz yok ki özümde
Kalbim güzeldir sinirim dilimde
Kendi kendimi heder eyledim

Arkadaş eş dost oldu düşman
Hakkimda verilmiş kara ferman
Güç tükendi kalmadı derman
Kendi kendimi heder eyledim

Kötü bilip kör kuyuya attılar
Yaş odunla tutuşturup yaktılar
Güce tapip şeytana sattılar
Kendi kendimi heder eyledim

Kaderim kötü çekeceğim varmış
Sultan olmadan Yusuf da yanmış
Bir zaman o da Züleyhaya kanmis
Kendi kendimi heder eyledim

Mehmed'im yanarken de yakmam
Kin besleyip oc almaya kalkmam
Öz dostumu menfaate satmam
Kendi kendimi heder eyledim.