Kendi Kendime Biz Hiç Ayrılmadık

KENDİ KENDİME BİZ HİÇ AYRILMADIK

Birgün bir yerlerde oturacağız yan yana,
İki bulut gibi sarılmış birbirimize,
Yıldırımlar düşecek,
Sıkıca tutacaksın elimden korkmayayım diye!
Yağmurlar yağacak…umut diyeceğiz!
Yarın güneş açacak,
Yine gökkuşağı eriyip gözlerine girecek,
Ben sana hala nasıl hasret olduğumu!
Sende bana hala özlem duyduğunu…
Çocuk kahkahaları atacağız..
Duyanlar gülümseyecekler,
Hasta olduğunda sarılıp birbirimize,
Yorgun gözlerle bakacağız,
Ben çamaşırlarını değiştireceğim senin.
Bir bardak su getireceğim.
İlaçlarını vereceğim.
Çorba pişireceğim.
Bakacağız birbirimize,
Bir gün elimizde kahveler,
Bir zamanlar bira tutan eller,
Hep yüreğimiz mazide,
Geçmişi anlatıp avunacağız,
Kolay mı geçen yılları unutmak,
El ele tutuşup oflaya puflaya,
Deniz kıyısında ki tepeye tırmanacağız.
Papatyalar toplarken izleyeceğim seni.
Küçük bir kız çocuğu gelecek yanına,
Papatyalardan taç yapacaksın başına.
‘’Teyze’’ diyecek bana çocuk.
Kahkahayı basacağım…
Sen muzip gülümsemenle,
Ters ters bakacaksın bana,
Nasıl akıp gitti seneler diyeceğim içimden,
Yakınlarımızı yemeğe çağıracağız,
Sabah tuttuğun balıkları pişireceğiz.
Memleketin halinden, hayatın zorluklarından,
Geçmişten, o güzel günlerden söz edeceğiz.
Kadehlerimizi tokuşturacağız gözlerimizin içinde,
Birden özlem yakacak içimizi,
Yıllar sonra görüyormuş gibi,
Sandalyelerimize oturup sıkıca tutacağız,
Ellerimizi, içimize girer gibi,
El ele yürürken biz,
Elleriyle gösterecekler bizi,
Görünce gülümseyecekler,
Ben titreyen ellerimle gitar çalacağım
Yaşlı titrek seslerimizle şarkılar söyleyeceğiz,
Çok sevdim seni diyeceğim,
Bende çok sevdim diyeceksin,
Hiç bitmiyormuş özlemin,
Bir gün bizde ayrılmak zorunda kalacağız.
Ama geride kalan,
Ne olursa olsun,
Her yaz renk renk menekşeler,
Dikecek diğerinin toprağına,
Kalan anlatacak olanı biteni,
Soranlara söyleyecek, biz hiç ayrılmadık.
Ayrı yerlerde yaşıyoruz..
Ama biz hiç ayrılmadık …
19.11.2011