Kendi Kendime Şiiri - Ramazan Ateş

Dün gece rüyamda kendimi gördüm,
Yaklaştım yanıma, nasılsın diye sordum.
Başımı kaldırıp baktım yüzüme,
İçim titredi, öyle sert baktım ki gözüme.

Sen dedi, sen varya, yüzümün yüz karası.
Sen varya, ömrümün onulmaz yarası.
Ne sen ben olabildin, nede ben kendim,
Sen varya sen, benim en büyük derdim.

Dilim tutuldu, neden diyemedim kendime,
Ürperdim, bakamadım kendi gözüme.
Daraldım, ter bastı bütün bedenimi,
Tanıyamadım ben yine kendi kendimi.

Ne çocukluğun oldu senin, nede gençliğin.
Ne mutluluğun oldu, ne de güzel günlerin.
Ne sevenin oldu, ne sana gönül verenin.
Sen var ya sen, neden geldin bu dünyaya?

Dilim tutuldu, öylece yutkundum kaldım.
Kim haklıydı, ben mi? Rüyamdaki ben mi?
Sonra kan ter içinde uyandım.
Kader dedim, ben yazmadım ki kaderimi.

Enschede 2022