Kendi Kendime Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Yıllar saçlarıma izler bıraktı
Aynada baktım da kendi halime
Yaşanan her nefes bir siyah aldı
Oturup ağladım kendi kendime

Raflarda bekleyen albümü alıp
Mazinin sararmış resmine dalıp
Ömrümden tükenen yılları sayıp
Oturup ağladım kendi kendime

Gün be gün çoğaldı yüzde çizgiler
Gözlerim dünlerin izini gizler
Su gibi süzülmüş tükenmiş sözler
Oturup ağladım kendi kendime

Hayaller yoruldu düşler yoruldu
Kalbime zehirli zincir vuruldu
Yalnızlık ömrüme hükümdar oldu
Oturup ağladım kendi kendime

Dün gibi aklımdan süzüldü hayat
Son buldu saltanat bitti serenat
Yüreğim acıdan olmadı azat
Oturup ağladım kendi kendime

Gönül kafesime uğradı bozgun
Anılar toz tuttu renklerim solgun
Sensizlik deminde yiyince vurgun
Oturup ağladım kendi kendime