Kayboluşlarım vardı benim
Bazen yorulunca hayattan
Kendimle yalnız kalmayı seçerdim
Bana en iyi gelendi kendim
Huzuru tek bulduğum yerdi
Kendimi kendimle baş başa bırakırdım
Ne zaman bunalsam, sıkılsam
Kendimle konuşmayı severdim
Yalansızdı çünkü bana karşı hep
Yarı yolda bırakmazdı
Başkaları gibi olmadı hiç
Bana karşı hep vefakardı kendim
Bazen kızardım kendime
Bazı anlarda çok severdim
Kendinden başka dostu da
Yokmuş meğer kendinin
Kendi ile olmalı insan hep
Ve kendi, kendini yaşamalı
Kayıt Tarihi : 3.3.2025 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!